Nie polecam recenzji pana Pietrzyka! UWAGA SPOILER: To, że on na podstawie obsady przewidział dalszy ciąg, nie znaczy, że film jest przewidywalny. Z psychologicznego puntu widzenia właśnie taki nie jest. Ludzie zazwyczaj nie przechodzą takich przemian, zazwyczaj też w związku jeśli nie ma "tego czegoś" nie da się tego zmienić, zazwyczaj też zranieni ludzie zamykają swoje serca i nie otwierają ich potem w pełni ponownie... W filmie ukazana jest pewna ważna niepopularna dziś prawda, że działanie na rzecz innych, robienie w życiu czegoś ważnego, posiadanie celu uszlachetniają człowieka, zmieniają jego serce i sprawiają, że jest on zdolny rozwijać się inaczej niż inni. A może odwrotnie, może najpierw się jest "innym", a potem chce się coś zrobić dla tego świata... Kolejną niesamowitą cechą tego filmu jest to, że miłość nie jest pokazana jak coś, co "kończy się tam, gdzie powinno zacząć". Większość filmów pokazuje tylko romantyczne zakochanie, w którym tak naprawdę nie widzi się drugiej osoby. A tu mamy prawdziwą miłość, świadomą i głęboką". Nazwanie tego "wyblakłymi emocjami" (recenzja pana Pietrzyka) jest dla mnie zupełnie niezrozumiałe, widocznie autor nie wiedział o czym pisze...