W 1931 roku Bette Davis zadebiutowała w filmie "Zła siostra" i zdobyła uznanie krytyków. Potem słuch o niej zaginął, a młoda gwiazda grała głównie w produkcjach klasy B. Dzięki "W niewoli uczućPrzeminęło z wiatrem (1939)" wróciła na szczyt.
Philip Carey (Leslie HowardBette Davis) to biedny artysta bez grosza przy duszy ze zdeformowaną stopą. Gdy dziedziczy po krewnym sporą sumę pieniędzy zapisuje się do akademii medycznej. W międzyczasie poznaje kelnerkę z West Endu, Mildred Rogers (Bette Davis), i zakochuje się w niej do szaleństwa. Dziewczyna widzi jednak w Careyu tylko pieniądze i wykorzystuje go. Przy pierwszej lepszej okazji ucieka z innym mężczyzną. Gdy wraca w ciąży Philip nie ma zamiaru się na nią gniewać. Gdy opuszcza go drugi raz i pojawia się po dłuższym czasie, już z dzieckiem, Philip nie ma serca odmówić jej pomocy. Czara goryczy przelewa się, gdy po kłótni Mildred demoluje mieszkanie i pali papiery, które umożliwiały Careyowi dalsze studia...
Film ukazuje jak zgubne skutki może mieć miłość. Philip jest desperacko, do bólu wręcz zakochany w Mildred, można powiedzieć, że nieomal popada w obłęd, podczas gdy ta widzi w nim tylko pieniądze. Nie przestaje jej kochać nawet wtedy, gdy kobieta nazywa go kaleką i wypomina mu wszystkie błędy. Miłość prowadzi go powoli w kierunku autodestrukcji. Póki Mildred będzie żyć, póty Philip nie zazna spokoju. I nie pomoże mu nawet zakochana w nim córka rektora uczelni.
Nie jest to typowy romans, bo to nie miłość jest tutaj głównym wątkiem. Najważniejszym elementem jest tutaj psychika bohaterów, zarówno Philipa jak i Mildred, to, co napędza ich do działania, dlaczego podejmują takie, a nie inne decyzje. Pod tym względem film nie ma sobie równych (przynajmniej wśród mu współczesnych obrazów).
To, co w tym dziele jest najlepsze, to zdecydowanie aktorstwo. Leslie Howard Bette Davistworzy tu najlepszą kreację w swojej karierze, tak inną od flegmatycznych dżentelmenów, jak na przykład Ashley Wilkes z "Przeminęło z wiatremLeslie Howard", których zazwyczaj grał. Bardzo wiarygodnie wypada w swojej roli, jednak niewątpliwie całe show kradnie mu Davis. Jest po prostu doskonała jako wyzuta z uczuć, bezwzględna, samolubna i egoistyczna Mildred, zimna i wyrachowana kobieta, femme fatale doprowadzająca mężczyzn do zguby. Śmiem twierdzić, że to jedna z jej najlepszych kreacji w karierze.
Wytwórnia Warner Bros. odradzała Bette Davis przyjęcie roli Mildred (film powstał w RKO, Davis została wypożyczona na ten film), wmawiając jej, że film zniszczy jej ledwo zaczętą, ale dobrze zapowiadającą się karierę. Davis nie posłuchała przełożonych. Stało się dokładnie na odwrót. Film, mimo swojej kontrowersyjnej tematyki, osiągnął ogromny sukces, a Davis obwołano jedną z największych gwiazd. Gdy Bette nie została nominowana do Oscara, widownia wszczęła bunt, wskutek czego Akademia dopisała jej nazwisko do listy nominowanych, ale statuetki nie zdobyła (wygrała Claudette Colbert Zła siostra (1931)za "Ich noce"Leslie Howard). Została nagrodzona rok później, za "Kusicielka", choć wielu twierdzi, że Akademia chciała nagrodzić w ten sposób kreację z "W niewoli uczućPrzeminęło z wiatrem (1939)".
Jeśli chcecie zobaczyć naprawdę dobry film z lat 30., to włączcie "W niewoli uczućPrzeminęło z wiatrem (1939)". Nie zawiedziecie się!
Philip Carey (Leslie HowardBette Davis) to biedny artysta bez grosza przy duszy ze zdeformowaną stopą. Gdy dziedziczy po krewnym sporą sumę pieniędzy zapisuje się do akademii medycznej. W międzyczasie poznaje kelnerkę z West Endu, Mildred Rogers (Bette Davis), i zakochuje się w niej do szaleństwa. Dziewczyna widzi jednak w Careyu tylko pieniądze i wykorzystuje go. Przy pierwszej lepszej okazji ucieka z innym mężczyzną. Gdy wraca w ciąży Philip nie ma zamiaru się na nią gniewać. Gdy opuszcza go drugi raz i pojawia się po dłuższym czasie, już z dzieckiem, Philip nie ma serca odmówić jej pomocy. Czara goryczy przelewa się, gdy po kłótni Mildred demoluje mieszkanie i pali papiery, które umożliwiały Careyowi dalsze studia...
Film ukazuje jak zgubne skutki może mieć miłość. Philip jest desperacko, do bólu wręcz zakochany w Mildred, można powiedzieć, że nieomal popada w obłęd, podczas gdy ta widzi w nim tylko pieniądze. Nie przestaje jej kochać nawet wtedy, gdy kobieta nazywa go kaleką i wypomina mu wszystkie błędy. Miłość prowadzi go powoli w kierunku autodestrukcji. Póki Mildred będzie żyć, póty Philip nie zazna spokoju. I nie pomoże mu nawet zakochana w nim córka rektora uczelni.
Nie jest to typowy romans, bo to nie miłość jest tutaj głównym wątkiem. Najważniejszym elementem jest tutaj psychika bohaterów, zarówno Philipa jak i Mildred, to, co napędza ich do działania, dlaczego podejmują takie, a nie inne decyzje. Pod tym względem film nie ma sobie równych (przynajmniej wśród mu współczesnych obrazów).
To, co w tym dziele jest najlepsze, to zdecydowanie aktorstwo. Leslie Howard Bette Davistworzy tu najlepszą kreację w swojej karierze, tak inną od flegmatycznych dżentelmenów, jak na przykład Ashley Wilkes z "Przeminęło z wiatremLeslie Howard", których zazwyczaj grał. Bardzo wiarygodnie wypada w swojej roli, jednak niewątpliwie całe show kradnie mu Davis. Jest po prostu doskonała jako wyzuta z uczuć, bezwzględna, samolubna i egoistyczna Mildred, zimna i wyrachowana kobieta, femme fatale doprowadzająca mężczyzn do zguby. Śmiem twierdzić, że to jedna z jej najlepszych kreacji w karierze.
Wytwórnia Warner Bros. odradzała Bette Davis przyjęcie roli Mildred (film powstał w RKO, Davis została wypożyczona na ten film), wmawiając jej, że film zniszczy jej ledwo zaczętą, ale dobrze zapowiadającą się karierę. Davis nie posłuchała przełożonych. Stało się dokładnie na odwrót. Film, mimo swojej kontrowersyjnej tematyki, osiągnął ogromny sukces, a Davis obwołano jedną z największych gwiazd. Gdy Bette nie została nominowana do Oscara, widownia wszczęła bunt, wskutek czego Akademia dopisała jej nazwisko do listy nominowanych, ale statuetki nie zdobyła (wygrała Claudette Colbert Zła siostra (1931)za "Ich noce"Leslie Howard). Została nagrodzona rok później, za "Kusicielka", choć wielu twierdzi, że Akademia chciała nagrodzić w ten sposób kreację z "W niewoli uczućPrzeminęło z wiatrem (1939)".
Jeśli chcecie zobaczyć naprawdę dobry film z lat 30., to włączcie "W niewoli uczućPrzeminęło z wiatrem (1939)". Nie zawiedziecie się!
Moja ocena:
10
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
